بررسی نفوذپذیری بتن تسلیح شده با الیاف پلی پروپیلنی

امروزه در کشور ما با توجه به مسائل اجرائی و اقتصادی، استفاده از بتن در سازه های مختلف و بویژه سازه-های هیدرولیکی توسعه چشمگیری یافته است در حالی که هنوز نفوذ پذیری بتن بدلیل تخلخل ذاتی آن از مشکلات اصلی سازه های هیدرولیکی در تأسیسات شهری، صنعتی و دریایی است که نه تنها موجب تخریب بتن می گردد بلکه با خوردگی میلگردهای فولادی خسارات زیادی به سازه ها وارد می کند. روش های مختلفی از جمله استفاده از انواع مختلف مواد افزودنی برای کاهش نفوذ پذیری بتن ارائه شده ولی در حالت کلی پدیده نفوذ پذیری چندان تحت کنترل در نیآمده است. اخیراً توسط محققان گام های مختلفی جهت کنترل ترک خوردگی، خواص مکانیکی، توزیع تنش و . . . با استفاده از الیاف برداشته شده ولی بررسی کنترل نفوذ پذیری بتن ها با استفاده از انواع الیاف موجود مورد توجه چندانی قرار نگرفته است و از آنجائی که انواع الیاف می توانند با ایجاد پل هائی در ساختار بتن و بصورت دوخت و دوز مصالح متشکله آن، موجب کنترل انواع ترک ها و کاهش نفوذپذیری بتن گردند لذا امروزه مورد توجه خاص قرار گرفته اند. دراین پژوهش با استفاده از مصالح محلی و با تصحیح دانه بندی جهت انطباق با استانداردastm 33-84 و ارائه طرح اختلاط با استناد به aci318 و با استفاده از مواد افزودنی میکروسیلیس و فوق روان ساز بر پایه پلی کربوکسیلیک دو سری نمونه استوانه ای به ابعاد 300×150 میلی متر تهیه گردید. در یک سری از نمونه ها الیاف پلی پروپیلن رشته ای در سه اندازه مختلف6، 12 و 19 میلیمتر و به میزان 2/0، 4/0 و 6/0در صد وزن سیمان و در سری دیگر نمونه های کنترل بدون استفاده از الیاف ساخته شدند. تمامی نمونه ها در اتاقک بخار و به مدت 3، 7 و 28 روزعمل آوری شده و جهت اندازه گیری ضریب نفوذپذیری، نمونه های 28 روزه به مدت 24 ساعت تحت فشار 5 بار در دستگاه اندازه گیری نفوذ پذیری قرار داده شدند و با اندازه گیری عمق نفوذ آب، میزان نفوذپذیری با استفاده از رابطه ولنتا محاسبه گردید و در ضمن جهت بررسی بیشتر و تعیین نسبت تغییرات، مقاومت کششی و فشاری هر دو نوع بتن نیز آزمایش گردید. با بررسی نتایج حاصل و با مقایسه نتایج نمونه های الیافی با نمونه های کنترل بدون الیاف، مشخص شد در تمامی نمونه های بتن الیافی، تخلخل افزایش و ضریب نفوذپذیری کاهش یافته است. بیشترین کاهش ضریب نفوذ پذیری مربوط به 2/0 درصد الیاف 12میلیمتری بود. مقاومت کششی در هر سه سن نمونه های بتن الیافی افزایش قابل توجهی یافته بود. در 4/0 درصد الیاف 19 میلیمتری بیشترین مقدار مقاومت کششی حاصل شد. مقاومت فشاری نیز با اینکه در سنین اولیه بتن کاهش یافته بود ولی در سن 28 روزه تقریبا مقاومت تمامی نمونه های بتن الیافی نسبت به نمونه شاهد افزایش یافته بودند.